Η κορυφή του παγοβουνου

Λοιπόν φίλοι άρχισε σιγά σιγά να ανοίγει η συζήτηση για την συνένωση με το Μεσολόγγι και την κατάργηση του δήμου μας. Τα Nέα του Αιτωλικού είναι κατά, τα Γεφύρια κατά, στα blogs εμφανίζονται τα πρώτα κείμενα και ελπίζουμε κι εμείς να συμβάλουμε στην συζήτηση και στην διατήρηση αυτού του τόσο σημαντικού κατά την άποψη μας θέματος, στο προσκήνιο.
Ας δούμε λοιπόν τι λέει αυτό το πρόγραμμα για να καταλάβουμε την συνέχεια: Αντιγράφουμε από το κείμενο που μπορείτε να κατεβάσετε εδω.
1. Αξιολόγηση υπάρχουσας κατάστασης
48. Η τολμηρή μεταρρύθμιση του «Ι. Καποδίστρια», που βελτίωσε αισθητά την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δε δημιούργησε παρόλαυτα αποτελεσματικούς Δήμους με οικονομική αυτάρκεια και δυνατότητα άντλησης ιδίων πόρων, ούτε διοικητική ικανότητα με καλά οργανωμένες υπηρεσίες και ανθρώπινο δυναμικό, που να αξιοποιούν τις νέες δυνατότητες και νέες τεχνολογίες για την παροχή ποιοτικά αναβαθμισμένων υπηρεσιών. Για αυτό άλλωστε μόνο σε 212 από τους 1034 πρωτοβάθμιους ΟΤΑ πιστοποιήθηκε η διαχειριστική επάρκεια, αναγκαία προϋπόθεση συμμετοχής στο ΕΣΠΑ.
Τι μας λέει το κείμενο εδώ; Ότι ουσιαστικά το πρόγραμμα Καποδίστριας των προηγούμενων συνενώσεων απέτυχε. Δεν δημιούργησε αποτελεσματικούς δήμους, οι δήμοι που προέκυψαν δεν έχουν οικονομική αυτάρκεια(δηλαδή είναι υπερδανεισμενοι), ούτε διοικητική ικανότητα. Μόνο το 20% αυτών έχουν την ελάχιστη διαχειριστική επάρκεια.
Πάμε παρακάτω :
49. Επιπλέον η Πολιτεία δεν στήριξε ουσιαστικά τους νέους ΟΤΑ με πολιτικές προγραμματικής, οργανωτικής και λειτουργικής αναβάθμισης καθώς και με επαρκή χρηματοδότηση, ούτε προχώρησε σε μια σχεδιασμένη, με ενιαίο τρόπο, και ολοκληρωμένη αλλαγή του διοικητικού συστήματος της χώρας, με αποτέλεσμα το κάθε βήμα να μένει μετέωρο.

Τι μας ξαναλέει το κείμενο εδώ; Ότι απέτυχαν οι δήμοι μέσω της προηγούμενης μεταρρύθμισης, απέτυχε όμως και η πολιτεία που τους δημιούργησε και δεν τους στήριξε.

Τι κάνει λοιπόν η πολιτεία σε αυτήν την περίπτωση; Αντί να βαλει τάξη στην υπάρχουσα κατάσταση κάνει μεγαλύτερους τους δήμους, δίνοντας σε αποτυχημένες οντότητες ακόμη περισσότερες αρμοδιότητες. Τους μεταβιβάζει αρμοδιότητες παιδείας, υγείας, απασχόλησης, περιβάλλοντος και μεταφορών. Διαβάστε παρακάτω:
51. Στο πλαίσιο της Νέας Αρχιτεκτονικής επαναθεμελιώνεται η πρωτοβάθμια Αυτοδιοίκηση με λιγότερους και ισχυρότερους Δήμους, ανεξαιρέτως σε όλη τη χώρα, οι οποίοι χωροθετούνται με βάση αντικειμενικά (γεωγραφικά, δημογραφικά, αναπτυξιακά κ.ά.) κριτήρια, ικανοί να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις, να αξιοποιούν τη σύγχρονη τεχνολογία και μεθόδους διοίκησης και έτοιμοι να υποδεχθούν διευρυμένες αρμοδιότητες ιδίως από τις νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις στους τομείς λ.χ. της παιδείας, της υγείας, της απασχόλησης, του περιβάλλοντος, των μεταφορών. Δήμοι ανοιχτοί στην κοινωνία, με δημόσια διαβούλευση για μείζονες αποφάσεις τους, με ενδοδημοτική αποκέντρωση και τοπικά έσοδα. Παράλληλα, υιοθετούνται σύγχρονα συστήματα λογιστικής διαχείρισης, δεικτών μέτρησης αποδοτικότητας και διοίκησης ανθρώπινων πόρων. Οι νέοι δήμοι μπορούν να αναλάβουν σημαντικές πρόσθετες αρμοδιότητες με τους αναγκαίους πόρους για την άσκησή τους, καθώς και δημοσιονομικές ευθύνες.

Όταν λοιπόν οι δήμοι αυτήν την στιγμή δεν μπορούν να διαχειριστούν το μικρότερο καθήκον που τους έχει αναθέσει το κράτος και είναι το μάζεμα των σκουπιδιών, όταν δεν μπορούσαν επί χρόνια να δημιουργήσουν ΧΥΤΑ και η χώρα μας καταδικαζόταν από την ΕΕ και πλήρωνε πρόστιμα, όταν η ανακύκλωση καρκινοβατεί, όταν το δεύτερο καθήκον που είναι η διαχείριση του νερού γίνεται με αδιαφορία με αποτέλεσμα πολλοί δήμοι της χώρας να μην παρέχουν πλέον πόσιμο νερό, όταν η ποιότητα της ζωής των δημοτών ιδίως στην επαρχία υποβαθμίζεται καθημερινά, όταν οι δήμοι δανείζονται συνεχώς χωρίς έλεγχο για έργα μικρής σημασίας, όταν δημιουργούνται φαινόμενα όπως το πρόσφατο στον δήμο Παγγαίου, εμείς απορούμε πως χωρίς κανέναν έλεγχο, η πολιτεία τους θεωρεί ικανούς να αναλάβουν σοβαρές αρμοδιότητες, όπως η υγεία, η παιδεία, η απασχόληση, το περιβάλλον. Και αν αποτύχουν πάλι όπως και με τον Καποδίστρια; Δεν θα έχουμε υγεία; Δεν θα έχουμε παιδεία; Τι θα γίνει;
Σαφώς και το σχέδιο έχει καλά στοιχεία όπως ο συνήγορος του δημότη, η προαγωγή της διαφάνειας, η εποπτεία του δήμου, ο έλεγχος των δανείων και άλλα. Όμως η βασική μας ένσταση είναι στο τι θα γίνει αν ο επόμενος δήμαρχος μας είναι καθόλα νόμιμος άλλα ανίκανος η λίγος για να διαχειριστεί ζητήματα όπως • η πρόνοια και η προστασία της δημόσιας υγείας, • η ανέγερση σχολικών κτιρίων, • η καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού, • η ένταξη των μεταναστών, • οι πολεοδομικές εφαρμογές, • ο υγειονομικός έλεγχος, • η προστασία της παιδικής και της τρίτης ηλικίας, • οι λαϊκές αγορές • οι αδειοδοτήσεις και ο έλεγχος πολλών τοπικών, οικονομικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων, • η πολιτική προστασίας, με την ένταξη των δήμων στον εθνικό σχεδιασμό με συγκεκριμένο ρόλο και αρμοδιότητες.

Το σχέδιο που είναι σε διαβούλευση λοιπόν έχει κατά την γνωμη μας περισσότερο την μορφή ευχολογίου. Δίνει δυνατότητες αλλά οι δυνατότητες δεν σημαίνει ότι θα γίνουν και πράξη για το καλό των δημοτών. Έχει έλεγχο σε πράγματα που μπορεί να γίνουν, χωρίς να εξασφαλίζει ότι αυτά θα γίνουν. Αφήνει δηλαδή τελικά την επιτυχία η την αποτυχία του στην διάθεση των λίγων πεφωτισμένων δημάρχων όπως της περίπτωσης της Αναβρας, όταν η πλειοψηφία των δημάρχων δεν θα είναι τέτοιας πρόθεσης. Για άλλη μια φορά στην πλειοψηφία των δήμων θα υπάρχουν ανίκανοι δήμαρχοι και όλοι θα περιμένουμε τον τέλειο δήμαρχο να μας σώσει. Η κυβέρνηση φτιάχνει ένα πλαίσιο, χωρίς να φροντίζει να ανεβάσει τον μέσο όρο αποδοτικότητας των δήμων.

Τι ζητάμε λοιπόν; Το αυτονόητο. Οι δήμοι να κάνουν την δουλειά τους. Οι πολίτες να προστατευτούν από ανίκανους δημάρχους που δεν θα δημιουργούν τελικά συνθήκες ανάπτυξης για τους δημότες τους. Η κυβέρνηση έχει συμβούλους, να ψάξουν τρόπους να το υλοποιήσουν. Για αυτό τους πληρώνουμε.

Ένας τρόπος είναι η αξιολόγηση των δήμων. Οι δήμοι παρέχουν υπηρεσίες. Οι υπηρεσίες αυτές να αξιολογούνται από τους δημότες και από ανεξάρτητη αρχή με βάση συγκεκριμένους ποσοτικούς δείκτες. πχ. Δείκτης τοπικής ανεργίας, δείκτης αποτελεσματικότητας των δημοτικών επιχειρήσεων, δείκτης εξυπηρέτησης δημοτών, δείκτης προστασίας της τρίτης ηλικίας, δείκτης περιβαλλοντικής υποβάθμισης, δείκτης πολιτιστικής δραστηριότητας, δείκτης αθλητικής δραστηριότητας, δείκτης υιοθέτησης φιλικών προς το περιβάλλον τεχνολογιών, δείκτης ανταποδοτικότητας δημοτικών τελών κ.α. Όσοι δήμοι κάθε δυο χρόνια δεν συγκεντρώνουν ικανή βαθμολογία οι δήμαρχοι τους να εκπίπτουν αυτόματα.

Εντύπωση επίσης μας προκαλεί η επαναφορά του 50% + για την εκλογή δημάρχου. Εάν τα προηγούμενα χρόνια η προσπάθεια ήταν να διαμορφωθούν συμμαχίες σε πολιτικό επίπεδο, τα επόμενα χρόνια θα ζήσουμε συμμαχίες σε επίπεδο εθνοτήτων, μέσω του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια. Όπως πιο παλιά χωρίζονταν οι πολίτες σε δεξιούς και αριστερούς με όξυνση του μίσους και του διχασμού, θα ζήσουμε κατά την γνώμη μας έναν διαχωρισμό των πολιτών σε ελληνοφιλους και μη και ίσως ακόμη χειρότερα σε διαχωρισμό μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων. Αυτό θα οδηγήσει σε όξυνση, φαινόμενα ρατσισμού και από τις δυο πλευρές με ολέθρια αποτελέσματα για την χώρα μας. Δυστυχώς όπου στον κόσμο υπάρχουν τέτοιοι διαχωρισμοί είναι αναπόφευκτες οι συγκρούσεις που δεν μένουν στο επίπεδο πολιτικής. Και ακομη πιο δυστυχως, οι πολιτες και ο απλος λαος είναι αυτοι που την πληρώνουν τελικα από οποια πλευρα και αν ταχθουν. Παραδείγματα όπως το πρόσφατο του Κοσσοβου που οδήγησε στον βομβαρδισμό της
Γιουγκοσλαβιας 1, 2 , 3 , του Λιβανου , της Παλαιστινης , της Ρουαντας 1 , Ρουαντας 2 , κ.α. μας δείχνουν ποια θα είναι η εξέλιξη τα επόμενα χρόνια. Μονο οργανωμένα κράτη μπορούν να αφομοιώσουν τέτοια θέματα και η χώρα μας δεν είναι τέτοια. Η ελληνική πολιτεία δεν μπόρεσε επί 90 χρόνια να ενσωματωσει 150 χιλιάδες μουσουλμάνους στην Θράκη ( με δική της ευθύνη) (Tο σκηνικό του μίσους έχει ήδη στηθεί στην Θράκη, διαβάστε εδώ και θα καταλάβετε ), δεν μπόρεσε να ενσωματωσει 200 χιλιάδες τσιγγάνους (δείτε το γκέτο που έχει δημιουργηθεί στον Αστιγγα) και θα ενσωματωσει τώρα 1,5 εκατομμύριο μετανάστες που ολοένα και αυξάνονται; Ποια ελληνική πολιτεία θα το κάνει αυτό; Αυτή, αυτή , αυτή,
αυτή, αυτή, αυτή, αυτή, η αυτή. Ποια πολιτεία;;;
Λοιπόν για να επανέλθουμε και στα δικά μας καταλαβαίνετε φίλοι μου ότι τα πράγματα δεν έχουν να κάνουν με τα ονόματα των τοπικών δημάρχων ούτε αν θα είμαστε μόνοι η με παρέα. Είναι πολύ πιο σοβαρά.
Λοιπόν όχι, δεν θέλουμε να μείνουμε μόνοι μας στο «νησί». Η συνένωση όμως μας το εξασφαλίζει αυτό; Και πως;
Όχι δεν είναι το θέμα μας το όνομα. Το θέμα μας είναι η ανάπτυξη του τόπου μας και το να ξεφύγουμε από την κατάσταση που είμαστε.
Όχι δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με τους υπόλοιπους κατοίκους γύρω γύρω από την λιμνοθάλασσα, αλλά δεν έχουμε και τίποτα να μας ενώνει στην παρούσα φάση.

Δειτε και την αποψη ενός ανθρωπου του χωρου.
Οι ” μύθοι ” του ” Καλλικράτης “
Σχόλιο του Δημάρχου Βελβενδού Κοζάνης στη δημόσια διαβούλευση.

Η μεγάλη μας απορία είναι σήμερα γιατί σε πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης υπάρχει άλλη αντίληψη για την τάξη πληθυσμού των Δήμων, (μικρό πληθυσμιακό μέγεθος σε χιλιάδες Δήμους), οι οποίοι και λειτουργούν άψογα.
Ενώ στην Ελλάδα συλλήβδην θεωρείται ψόγος το μικρό μέγεθος και δεν εξετάζονται τυχόν ιδιαιτερότητες, η ταχύτητα ανάπτυξης ενός μικρότερου Δήμου, τα έργα που εκτέλεσε από το Γ’ Κ.Π.Σ., η Ταυτότητα Κοινωνίας κ.λ.π.
Χαρακτηριστική είναι η αναφορά δεδομένων
α)στο περιοδικό ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ,τεύχος 124, σελ 23 και
β)Στην έκδοση-βιβλίο του Υπουργείου Εσωτερικών, Αθήνα 2007 και αλλού.
Παραδείγματα:

Γαλλία 36.684 Δήμοι με μέσο όρο 1.720 κατ/Δήμο
Ισπανία 8.110 Δήμοι με μέσο όρο 5.430 κατ/Δήμο
Γερμανία 12.431 δήμοι με μέσο όρο 6.690 κατ/Δήμο
Ιταλία 8.101 Δήμοι με μέσο όρο 7.270 κατ/Δήμο
Ευρώπη των 15 χωρών συνολικά έχει 73.012 Δήμους με μέσο όρο 5.200 κατοίκων ανά Δήμο
Και η Ελλάδα σήμερα έχει 1034 ΟΤΑ με μέσο όρο 10.200 κατ/Δήμο.
Είμαστε ήδη ως χώρα σε …σειρά πληθυσμιακής «υπεσυμπύκνωσης» του μέσου όρου πληθυσμού ανά Δήμο.
Και με την πρόταση των 370 Δήμων θα είμαστε με αναλογία 28.500 κατ/Δήμο.
Πέραν αυτών σημαντικός είναι και ο παρακάτω πίνακας, από τις ίδιες πηγές.
Γαλλία: Το 95% των Δήμων έχει πληθυσμό κάτω των 5.000 κατοίκων.
Γερμανία: Το 75% των Δήμων έχει πληθυσμό κάτω των 5.000 κατοίκων.
Ισπανία: Το 85% των Δήμων έχει πληθυσμό κάτω των 5.000 κατοίκων.
Ιταλία: Το 71% των Δήμων έχει πληθυσμό κάτω των 5.000 κατοίκων.
Φινλανδία: Το 50% των Δήμων έχει πληθυσμό κάτω των 5.000 κατοίκων.
Βεβαίως υπάρχουν και άλλες χώρες με άλλες αναλογίες.
Αλλά και οι παραπάνω χώρες αποτελούν παράδειγμα για όλους μας.
Προς τι λοιπόν αυτή η σπουδή να καταργηθούν αναφανδόν όλοι οι μικρότεροι αλλά βιώσιμοι Δήμοι. Μας έχει κουράσει η μέχρι σήμερα η συνεχής και ψευδής επίκληση των ευρωπαϊκών δεδομένων, κυρίως από τα Μ.Μ.Ε.
Τα ψευδή στοιχεία αδικούν και την αλήθεια και την προοπτική.
Μανώλης Στεργίου, Δήμαρχος Βελβεντού Κοζάνης
Από opengov.gr